| بوبان نگار | |
| نگار بوبان متولد ۱۳۵۲، تهران، نوازنده ایرانی عود و عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز است. • زندگی نگار بوبان در خانواده‌ای اهل کردستان به دنیا آمد و در تهران بزرگ شد. مادرش آهنگساز و نوازنده موسیقی است. در هشت سالگی در کلاس پرویز مشکاتیان به نواختن سنتور پرداخت، اما کار جدی او در موسیقی، با ساز عود آغاز شد. حسین بهروزی‌نیا و منصور نریمان از جمله استادان او در نوازندگی عود بودند. از سال ۱۳۷۲ با گروه موسیقی سماعی، فعالیت هنری خود را به‌طور رسمی آغاز کرد. او تا کنون با گروههای بهار، حلاج، تذرو، سماعی و ارمغان همکاری کرده و اجراهایی در کشورهای مختلف داشته‌است. در سال ۱۳۷۶ با ورود به گروه بهار به سرپرستی هنگامه اخوان دوران جدیدی از فعالیت هنری او آغاز شد. در بهار ۱۳۸۴ با همراهی بابک بوبان انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد. او همچنین با گروه عبدالقادر مراغه‌ای به سرپرستی محمدرضا درویشی همکاری داشت. او همزمان با تحصیل در رشته معماری در دانشگاه، به مقوله آکوستیک علاقمند شد و طراحی سالن‌های آکوستیک برای تمرین و اجرای موسیقی ایرانی و تدوین طرحی برای کنسرواتوار موسیقی تهران را به عنوان موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشد برگزید. به گفته خودش، ابتدا به گیتار کلاسیک علاقمند شد، اما بعد از مدت‌ها گوش دادن به گیتار کلاسیک، به این نتیجه رسید که این ساز را دوست دارد، اما «حرف دل» او نیست. در همین زمان، نواری با تکنوازی و خوانندگی عبدالوهاب شهیدی به دستش رسید و بوبان متوجه شد که این همان چیزی‌ست که به دنبال آن می‌گشته‌است. او می‌گوید ترجیح می‌دهم حس‌های امروزی خودم را با ریشه‌های موسیقی سنتی ایران بیان کنم. او می‌گوید: الهام بخشیدن در زندگی برایم چیز خیلی زیبایی‌ست، چه الهام از دیگران بگیرم و چه بتوانم الهام‌بخش دیگران باشم. اگر موسیقی‌ای که می‌سازم و اجرا می‌کنم، بتواند چنین کاری با شنونده‌اش کند، یعنی یا حسی را به او منتقل کند یا فکری را برایش ایجاد کند، به تعمقی وادارش کند، لحظه‌ای از او بخواهد که بایستد و به خودش یا موضوعی بیرون از خودش بپردازد، آن موقع است که احساس می‌کنم کار خوبی کرده‌ام. تحصیلات او دوران دبیرستان را در دبیرستان فرزانگان تهران گذراند و از دانشگاه تهران در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۳۸۸ موفق به اخذ دکترا در رشته پژوهش هنر از دانشگاه الزهرا شد. پایان‌نامه دکترای او با عنوان «بنیان مشترک ریتم در موسیقی دستگاهی ایران و زبان فارسی» (به راهنمایی امید طبیب‌زاده و مشاوره حسین علیزاده و زهرا رهبرنیا) راجع به رابطه وزن در زبان فارسی رسمی و موسیقی سنتی است. فعالیت‌های پژوهشی او از جمله مؤلفان کتاب‌های عبدالقادر مراغه‌ای،چهل و دو قطعه برای عود و ردیف موسیقی ایرانی برای بربط است. او همچنین در پژوهش‌های مختلف به «بررسی ادوار ایقاعی و تنوع کارکرد موسیقایی آنها در تصانیف منسوب به عبدالقادر مراغه‌ای، رابطه زبان فارسی و ساختار موسیقی ایرانی، موسیقی اصوات در شعر حافظ ،بازنمایی بصری کمیتهای هجا و دیرند و ابزار تحلیل تطبیقی ریتم وزمان‌بندی واکه‌ها در پاره‌گفتار پرداخته‌است. آلبوم‌ها • آلبوم پیاپی تکنوازی عود - نشر ماهریز، ۱۳۸۷ • به هنگام، ۲۰۱۰، نیویورک شاگردان • بهنام ارجمندی • آرمان سیگارچی |
|